Obchody rozpoczną się w piątek 8 grudnia wieczorem. Do niedzieli zaplanowano okolicznościowe spotkania i prelekcje, a nawet nabożeństwo w języku esperanto, poprzedzone złożeniem kwiatów przy pomniku Zamenhofa. Obchody zakończy niedzielna wycieczka do Choroszczy i Suraża.

Doroczne obchody organizuje Białostockie Towarzystwo Esperantystów (BTE) i Fundacja im. Ludwika Zamenhofa, które od lat starają się nie tylko upamiętniać urodzonego w Białymstoku Zamenhofa, ale także popularyzować międzynarodowy język, który stworzył.

Według prezesa fundacji Jarosława Parzyszka, w kończącym się roku jednym z najważniejszych wydarzeń dla środowiska miłośników esperanto w naszym kraju było wręczenie Medali Tolerancji prof. Władysławowi Bartoszewskiemu oraz Światowej Organizacji Ruchu Skautowego.

Medal przyznawany jest przede wszystkim za zrozumienie i poszanowanie odmienności kulturowej, narodowej, płciowej czy religijnej. Wcześniej otrzymał go tylko papież Jan Paweł II.

Białostoccy esperantyści od lat narzekają, że władze miasta w zbyt małym stopniu wykorzystuje Ludwika Zamenhofa i esperanto do promocji Białegostoku.

Zabiegają o organizację w mieście Światowego Kongresu Esperanto w 2009 roku, gdy przypada 150. rocznica urodzin Ludwika Zamenhofa. Liczą na wsparcie w tym względzie nowych władz Białegostoku, bo to za ich kadencji kongres miałby się odbyć.

Esperantyści szacują, że na całym świecie jest ponad tysiąc miejsc noszących imię Ludwika Zamenhofa lub nazwę esperanto. Swoje organizacje mają w ponad stu krajach.

W Białymstoku grono aktywnych esperantystów liczy około pięćdziesięciu osób. Języka można się tam uczyć się m.in. na kursach organizowanych przez BTE, ale także na przykład na Politechnice Białostockiej, gdzie piętnaście osób uczęszcza na lektorat.

Ludwik Zamenhof urodził się 15 grudnia 1859 roku w Białymstoku. W liczącym wówczas zaledwie 30 tys. mieszkańców mieście spędził dzieciństwo, dorastając w społeczeństwie zróżnicowanym kulturowo, bo składającym się z Polaków, Żydów, Rosjan, Niemców i Białorusinów. Tam wpadł na pomysł stworzenia dla nich jednego wspólnego języka bo uważał, że właśnie różnorodność językowa jest jedną z głównych przyczyn wrogości.

Po wyjeździe do Warszawy, pod pseudonimem dr Esperanto ("mający nadzieję"), wydał podręcznik do nauki języka międzynarodowego stworzonego na podstawie już istniejących. W publikacjach używał dwunastu pseudonimów, z których najbardziej znanym był właśnie "Esperanto". Zmarł w Warszawie 14 kwietnia 1917 roku.

PAP